.

ΠΑΡΕ(Μ)..ΒΑΣΣΕΙΣ




ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΟΥ ΜΑΚΙΑΒΕΛΙ..

ΚΑΙ ΟΙ.. «ΜΑΓΚΕΣ» !


Ο Νικολό Μακιαβέλι έζησε και έδρασε πριν 400 περίπου χρόνια.

Συγγραφέας του διάσημου έργου «Ο Ηγεμών» , έδωσε το «πρότυπο» του ανθρώπου που χρησιμοποιεί αδίστακτα την δύναμη , τον δόλο και την πονηριά για να πετύχει τους σκοπούς του. Ποιος δεν έχει ακούσει την έκφραση «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» που αποτελεί την πεμπτουσία του μακιαβελισμού ?

Υπάρχουν αρκετοί βέβαια που χωρίς να ξέρουν τον Μακιαβέλι , είναι πιστοί οπαδοί της θεωρίας και των αρχών του. Είναι οι σύγχρονοι «μάγκες». Αυτοί που αδιαφορούν για τους άλλους , παρανομούν όταν τους συμφέρει , περνάνε με κόκκινο , ρυπαίνουν τις παραλίες και προσπαθούν να επιβάλουν το δικό τους με το έτσι θέλω. «Μαγκιά μου» και «Ξέρεις ποιος είμαι εγώ?» είναι οι αγαπημένες τους ατάκες.

Και τι δουλειά έχουν όλα αυτά με το παιδικό ποδόσφαιρο , τα τουρνουά και την θεματολογία του ηλεκτρονικού περιοδικού μας ?

Δεν έχουν λέτε? Για να δούμε..

Πόσα παιχνίδια στα τουρνουά Μπουρλής και Θουκυδίδειο κρίθηκαν στα χαρτιά επειδή χρησιμοποιήθηκαν παίχτες παράτυπα?
Ποιος λόγος υπάρχει για να μετέχει σε ένα παιχνίδι παιδιών , κάποιο παιδί που είναι μεγαλύτερο, η είναι ηλικιακά εντάξει αλλά δεν έχει τα απαιτούμενα δικαιολογητικά συμμετοχής ?
Τι αντιπροσωπεύει η ενέργεια να αποσυρθεί μια ολόκληρη ομάδα και στην θέση των παιδιών που έπαιζαν να έρθουν άλλα στην μέση του τουρνουά?
Γιατί υπάρχουν ομάδες που επιλέγουν παιχνίδια που κατεβαίνουν και παιχνίδια που δεν προσέρχονται ?
Αν όλα αυτά δεν είναι σκοπιμότητες και «μαγκιές» τότε τι είναι ?

Και δεν είναι μόνο αυτό. Έχουμε γίνει όλοι μας μάρτυρες σε περιπτώσεις που συγκεκριμένες ομάδες ευνοούνται σκανδαλωδώς από την διαιτησία .

Και ακόμα χειρότερα ομάδων που στηριγμένες στην συγκυριακή σωματική υπεροχή τους , κατεβαίνουν στο γήπεδο με τη λογική «πάμε να τους φάμε» ,που προφανώς δεν είναι έμφυτη στα παιδιά ,αλλά φυτευτή από παράγοντες κυρίως , γονείς και λιγότερο από προπονητές.

Κι’ όλα αυτά με στόχο την «πάση θυσία διάκριση» κάποιου «ιστορικού σωματείου» , η και κάποιας «ποδοσφαιρικής επιχείρησης».

Το θλιβερό είναι ότι αποδέκτες αυτών των αντιλήψεων είναι παιδιά σε κρίσιμες για την διαμόρφωση της προσωπικότητάς τους ηλικίες. Παιδιά που αντί μέσω της ενασχόλησής τους με ένα ομαδικό άθλημα ,όπως το ποδόσφαιρο , να αποκτήσουν και να μεταφέρουν μεθαύριο στην κοινωνία (σαν ενήλικες) χαρακτηριστικά όπως η ομαδικότητα , η συνεργασία , η ατομική διάκριση μέσα από την δουλειά του συνόλου , η λειτουργία βάσει κανόνων αποδεκτών απ’όλους και πάνω απ’ όλα ο σεβασμός και η αναγνώριση του δικαιώματος στην διάκριση και στους άλλους, υπόκεινται στην αντίθετη ακριβώς διαδικασία. Μαθαίνουν να παίζουν ποδόσφαιρο με τα χειρότερα πρότυπα που μπορεί να «προσφέρει η κοινωνία μας».

«Ξεγέλασε , πάτα τον άλλον για να επιβιώσεις , μη σε νοιάζει παρά μόνο ο εαυτός σου , δίκαιο είναι ότι σε συμφέρει και σε ωφελεί , χρησιμοποίησε κάθε μέσο για να βγεις κερδισμένος.»

Η κοινωνία έχει μετατραπεί σε ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο και οι κανονισμοί του κοινωνικού ποδοσφαίρου είναι «μακιαβελικοί» .

Αυτό όμως αφορά εμάς τους μεγάλους .

Ας κρατήσουμε τα παιδιά μας όσο πιο μακριά γίνεται .

Δεν χρειαζόμαστε «μάγκες» αλλά ολοκληρωμένες προσωπικότητες που ίσως φτιάξουν μια κοινωνία καλύτερη διορθώνοντας τα δικά μας λάθη.

Και το ποδόσφαιρο που όλα αγαπάνε καλύτερο απ’ ότι το βρήκαν.

Είναι σίγουρο ότι η μεγάλη πλειοψηφία όσων εμπλέκονται στο παιδικό ποδόσφαιρο αυτό εύχεται και επιδιώκει.

Ας κάνουμε λοιπόν ότι περνάει απ’το χέρι μας για να ξορκίσουμε το φάντασμα του Μακιαβέλι απ’τα παιδικά τουρνουά ποδοσφαίρου !!

στο πληκτρολόγιο ο

Η.Β

(ΗΛΙΑΣ ΒΑΣΣΟΣ)

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Όλα τα κείμενα που έχουν δημοσιευτεί στις ΠΑΡΕ(Μ)..ΒΑΣΣΕΙΣ
μπορείτε να τα δείτε σε μορφή ηλεκτρονικού βιβλίου κάνοντας κλικ στο σχετικό link που υπάρχει στα δεξιά της οθόνης κάτω απ’ την ψηφοφορία






.

generationCOSMOS

ΑΠΟ ΔΕΞΙΑ ΠΙΣΩ: ΤΟΥΛΙΑΓΚΑΝΟΦ(1994),ΔΙΑΡΕΜΕΣ(1995),ΜΕΝΕΝΑΚΟΣ(1996),ΜΠΕΡΤΖΟΣ(1997),ΜΠΟΥΖΑΣ(1998)

ΜΠΡΟΣΤΑ: ΛΑΛΑΣ(1999),ΒΑΒΟΥΡΑΚΗΣ(2000),ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΗΣ(2001),ΚΑΖΑΚΟΣ & ΚΑΡΙΟΚΗΣ(2003)

ΚΑΤΩ: ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ & ΦΡΑΓΚΟΓΙΑΝΝΗΣ(2002)