ΠΑΡΕ(Μ)..ΒΑΣΣΕΙΣ

ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ !!

Στο τουρνουά Μπουρλής , στο οποίο μετέχουν φέτος οι ομάδες του Cosmos Club , συμμετέχουν συνολικά πάνω από 2.000 παιδιά. Δεν κάθισα να ζυγίσω τα θετικά και τα αρνητικά γιατί τα αρνητικά (πολλά η λίγα) είναι αυτά που πρέπει να μας ενδιαφέρουν. Το ερώτημα που με βασάνισε δεν έχει να κάνει με τα παιδιά ούτε με το τουρνουά αλλά με εμάς τους γονείς.
Τι κάνουμε όλο τον χρόνο καθισμένοι σε κάποιες εξέδρες , η «κρεμασμένοι» πίσω από τα σύρματα ?
Το ποδόσφαιρο ιστορικά ξεκίνησε σαν παιχνίδι. Η γοητεία που ασκεί το κυκλικό σχήμα και η αίσθηση της κίνησης που δίνει, οδήγησε στην «εφεύρεση» παιχνιδιών στα οποία κυρίαρχο στοιχείο είναι ο έλεγχος στρογγυλών αντικειμένων με τα χέρια και τα πόδια.
Αν ένα παιδάκι – πριν ακόμα περπατήσει – βρεθεί στη θέση να επιλέξει μεταξύ παιχνιδιών που έχουν απλά γεωμετρικά σχήματα , στις περισσότερες περιπτώσεις θα απλώσει τα χέρια του να πιάσει αυτό που έχει σχήμα κύκλου.
Όχι δεν έχω πρόθεση να κάνω φιλοσοφική ανάλυση , κάθε άλλο. Απλά θέλω να τονίσω ότι είναι απόλυτα φυσιολογική η ροπή των παιδιών προς τα παιχνίδια με μπάλα.
Και στον 21ο αιώνα που βρισκόμαστε το ποδόσφαιρο είναι το κορυφαίο απ’ όλα τα παιχνίδια που παίζονται με μπάλα. Δεκάδες εκατομμύρια παιδιά σ’ όλο τον κόσμο , στα πιο απίθανα μέρη που μπορεί κάποιος να φανταστεί , παίζουν ποδόσφαιρο. Αν κάποιος υποθετικός κάτοικος άλλου πλανήτη έρχόταν στην Γη , σίγουρα θα γύριζε πίσω για να πει για αυτό το στρογγυλό πράγμα που ο ένας το δίνει στον άλλον με τα πόδια , η προσπαθεί να το πάρει απ’ τα πόδια του άλλου.
Τι ποιο φυσιολογικό λοιπόν αφού έχουμε παιδιά να βρισκόμαστε σε οργανωμένους χώρους όπου τα παιδιά μας μαθαίνουν να παίζουν ποδόσφαιρο ?
Στο ποδόσφαιρο όμως δεν υπάρχει πλέον μόνο το στοιχείο του παιχνιδιού.
Υπάρχει μια τεράστια βιομηχανία θεάματος , όπου κυκλοφορούν αμέτρητα εκατομμύρια
κάθε λογής χρημάτων. Και όπου υπάρχει χρήμα , υπάρχει συμφέρον (κέρδος) και οι κανόνες του «παιχνιδιού» μπλέκονται με τους κανόνες της αγοράς. Συμφέρον και χρήμα είναι η βάση της διαφθοράς της συνείδησης. Η «show bizz» του ποδοσφαίρου έχει ανάγκη από σταρ , «θεωρίες συνομωσίας» , λάβαρα , χρώματα , «θρησκείες» και «ποδοσφαιρικές οικογένειες» και πάνω απ’ όλα οπαδούς με ποδοσφαιροποιημένα «πιστεύω» και πρακτικές . Και φυσικά επειδή όταν πρόκειται για κέρδος τίποτα δεν γίνεται τυχαία τα παιδιά βρίσκονται στο επίκεντρο μιας δραστηριότητας που στόχο έχει την παραγωγή των μελλοντικών σταρ του ποδοσφαίρου και που είναι βασισμένη σε κανόνες που εξυπηρετούν αυτόν ακριβώς τον σκοπό.
Σ’ αυτόν τον κόσμο του ποδοσφαίρου βρίσκονται τα παιδιά μας.
ΚΑΙ Η ΕΥΘΥΝΗ ΝΑ ΤΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΟΥΜΕ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΙΑ ΜΑΣ !!
Η λύση δεν βρίσκεται στο να τα απομακρύνουμε από το ποδόσφαιρο , αυτό θα ήταν τραγικό λάθος. Δεν υπάρχουν «γυάλες ασφαλείας» στην κοινωνία.
Η λύση είναι να τα θωρακίσουμε με την σωστή αντίληψη και νοοτροπία. Να τα βοηθήσουμε να καταλάβουν τι συμβαίνει και να τα «εμβολιάσουμε» ενάντια στις αρρώστιες που μαστίζουν τον χώρο του ποδοσφαίρου.
- Να τα πείσουμε ότι το ποδόσφαιρο σ’ αυτές τις ηλικίες είναι όμορφο γιατί παραμένει παιχνίδι και ότι αυτά τα ίδια , επειδή είναι παιδιά , διασφαλίζουν αυτόν τον χαρακτήρα του.
- Ότι στο παιχνίδι επιδιώκουμε την νίκη , όχι όμως με όρους πολιτικής , οικονομίας η πολύ χειρότερα «πολέμου» , αλλά για την χαρά του παιχνιδιού.
-‘Ότι αν στο παιχνίδι μπεί η σκοπιμότητα και πολύ περισσότερο αν κυριαρχήσει , αλλοιώνεται ο χαρακτήρας του , μετατρέπεται από συναγωνισμό σε αντιπαλότητα και αντιπαράθεση. Γίνεται από « παίζω με τον…» , «παίζω ενάντια στον…» και τότε γίνεται άσχημο και επικίνδυνο.
- Ότι εμάς τους μεγάλους πρέπει να μάθουν να μας ακούν , πολύ περισσότερο όμως πρέπει να μάθουν να μας κρίνουν. Να τους πούμε ότι κάνουμε λάθη , αποκτήσαμε λάθος νοοτροπίες , πως όταν «ξεφεύγουμε» δεν χρειάζεται να μας δικαιολογούν.
- Πως σε ότι κάνουν , άρα και στο ποδόσφαιρο πρέπει να έχουν αν όχι σκοπό , κάποια κατεύθυνση και σίγουρα κάποιες αρχές.
- Να επιζητούν την διάκριση στην πράξη και όχι να αυτοϊκανοποιούνται με επαίνους και «μπράβο». Και κυρίως να αναγνωρίζουν το δικαίωμα και των άλλων στην διάκριση και όχι να «καθαρίζουν» μ’ οποιοδήποτε τρόπο τον «δρόμο προς την δόξα»!
- Να μην ζηλεύουν την επιτυχία που στηρίζεται σε «βρώμικα μέσα». Και να μην πέφτουν στην αντίληψη-παγίδα, «με έκλεψε , θα τον κλέψω» , «με κλώτσησε , θα τον κλωτσήσω».
- Να μην αντιμετωπίζουν βίαια την βία , αλλά με την λογική του κ. Κόινερ του Μπρεχτ που έλεγε «εγώ πρέπει να ζήσω περισσότερο από την βία».
- Να μάθουν να παίζουν και να το χαίρονται και να αντιμετωπίζουν την νίκη και την ήττα σαν ένα τρόπο για να τελειώσει ένα παιχνίδι και ν’ αρχίσει κάποιο άλλο.
ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ !
Σπέρνοντας προβληματισμούς και ιδέες και βοηθώντας το μυαλό τους να τις καλλιεργήσει. Έτσι ώστε όταν έρθει η ώρα , να μαζέψουν τους «καρπούς» και να κάνουν κι’ αυτά το ίδιο με την σειρά τους…

στο πληκτρολόγιο ο
Η. Β.
(ΗΛΙΑΣ ΒΑΣΣΟΣ)

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:Κάθε φορά,που επικοινωνώ με τον Ηλία,για θέματα της ύλης του OUR BOYS,βιώνω μια μοναδική εμπειρία.Υστερα και από τη σημερινή του ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ,νοιώθω την ανάγκη,να δηλώσω πολύ τυχερός,που μου δίνεται η ευκαιρία να σας παρουσιάζω μέσα από το φιλόξενο OUR BOYS,τα κείμενα του Ηλία Βάσσου.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΑΜΠΑΚΗΣ